به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

تأملاتی در طرح‌ها و عکس‌هایی که درباره ناکامی دزدی دریایی آمریکا منتشر شد

تاریخ انتشار: ۱۵ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۶۰۵۵۸۹

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی چهارشنبه، خبر مقابله با دزدی دریایی آمریکا را منتشر کرد. تنها به خبررسانی هم اکتفا نکرد، فیلم و عکس هم به اندازه کافی منتشر کرد و اجازه داد روایت این ماجرای تاریخی به‌درستی و به صورت کامل شکل بگیرد و طرف دیگر نتواند بخش‌هایی از روایت را به نفع خودش بدزدد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

فضای مجازی بعد از این واقعه پر شد از عکس، طرح و هشتگ. طبیعتا در دو سوی درگیری هرکدام از منظری به این ماجرا روایت کردند، اما باید بپذیریم که دست طرف ایرانی پرتر بود و روایتش کامل‌تر، چون همه چیز مستندنگاری شده بود و تصویر با مخاطب حرف می‌زد.

در این نوشتار می‌خواهیم درباره برخی از این طرح‌ها و عکس‌ها حرف بزنیم و بگوییم که ادامه داستان چگونه در گستره عمومی شکل گرفت و چه معنا‌هایی به آن پیوست شد. البته با این تأکید که کاش همیشه در روایت داستان‌هایی از این دست، دست برتر را داشته باشیم، با مخاطب رو راست باشیم و صادقانه به او اطلاعات دهیم.

در این صورت است که مخاطب می‌تواند به روایت ما اعتماد کند و خودش معنایی را که از آن عکس‌ها و فیلم‌ها دریافت می‌کند، ادامه دهد. داستانی که روز چهارشنبه در جریان آن قرار گرفتیم، هنوز ادامه دارد و هنوز ادامه خواهد داشت.

منظره‌ای که مشاهده می‌فرمایید

پایش را پیچانده دور آن پای دیگرش و دارد منظره رو‌به‌رویش را تماشا می‌کند، حالت بدن و فرمی که به خودش گرفته، این حس را به آدم منتقل می‌کند که طرف دارد منظره غروب آفتابی، آبشاری زیبا یا چیزی مانند این را تماشا می‌کند و احتمالا در دستش فنجان قهوه‌ای هم بوده که در لحظه گرفتن عکس، آن را گذاشته بر لبه میزی تا با تمرکز بیشتری از صحنه روبه‌رویش لذت ببرد. واقعیت، اما چیز دیگری است، او منظره‌ای را با این حالت بی‌خیالی و آرامش تماشا نمی‌کند، پیش روی او یک ناو جنگی است. آن هم ناوی متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا که فقط اسمش پنج ریشتر لرزه به جان خیلی‌ها می‌اندازد.

انگار سرباز وطن دارد به ناوگان آمریکایی به زبان بی‌زبانی می‌گوید که شما را عددی نمی‌بینیم، شما که بزرگ‌ترین نیروی دریایی جهان هستید با ناوگانی عظیم و ناو‌های هواپیمابر غول‌پیکر که فقط تصویر بلند شدن و نشستن جنگنده‌ها بر روی عرشه آنها، دل خیلی‌ها را می‌لرزاند.
در پوستری که با اتکا به همین عکس تهیه شده است، طراح دست به گزینش زده است. بخشی از کلیت عکس را برش زده است. در اینجا بخش بزرگی از حجم پوستر به پوتین‌های سرباز ایران اختصاص یافته است.

با وجود این‌که او بی‌خیال است و از دشمن نمی‌ترسد، طراح با برجسته کردن یونیفورم نظامی و پوتین‌های او، عنصر آمادگی و نظم و دیسیپلین نظامی را هم در طرح خود برجسته کرده است. درست است که پاسدار این سرزمین، ترسی از دشمن به دل ندارد، در برابر دشمن مقتدر خود با آرامش می‌ایستد و اجازه نفوذ به او را نمی‌دهد، این آرامش نافی اقتدار او نیست.

ناو آمریکایی به شکل اغراق‌شده‌ای کوچک شده است، انگار تکه یخی است که آب رفته است. اقتداری که ناو آمریکایی داشت در برابر مدافع مرز‌های دریایی و بی‌خیالی‌اش در برابر منظره‌ای که دیگر ترسناک نیست، آب شده است و هرچه ناو آمریکایی آب می‌رود، پاسدار وطن بزرگ‌تر می‌شود، به گونه‌ای که دیگر در قاب تصویر هم جا نمی‌شود.

شکار یک حشره مزاحم

طرح بازهم صورت و بسیاری از جزئیات سربازان ایرانی را حذف کرده است. سرباز ایرانی را با یونیفورم سپاه می‌شناسیم. طراح تا توانسته است، بدن او را حذف کرده است. هیچ جزئیاتی از شکل و اندام و قیافه او نمی‌بینیم. چرا؟ چون فرقی نمی‌کند سرباز ایرانی چه شکلی باشد. سرباز ایرانی با اندام و تسلیحاتش شناخته نمی‌شود، به همین دلیل فردیت او چندانی اهمیتی ندارد. آنچه مهم است، این‌که سرباز ایرانی است، پاسدار است و برای محافظت از مرز‌های کشورش، ترسی به دل راه نمی‌دهد. البته که حذف فردیت، مفهومی عرفانی و شرقی هم دارد، که وقتی پای یک ایمان بزرگ به وسط بیاید، آدم‌ها در برابر محو می‌شوند.

آنجایی قطر بازو و تسلیحات خودکار نظامیان باید برجسته شود که پای متر و معیار مادی در وسط است، ولی جایی که ایمان همه چیز را جلو می‌برد، دیگر این معیار‌ها ارزش برجسته کردن ندارند. همین پاسداری که نمی‌دانیم کیست، لیوانی را روی ناو آمریکایی قرار داده است. منطق این طرح هم مثل طرح قبلی درباره تماشای ناوجنگی است. اغراق در بزرگ‌نمایی سرباز خودی و کوچک‌نمایی دشمن. البته اغراقی که در طرح نشان داده شده، منطقی واقعی دارد.

چراکه براساس داستانی روایت می‌شود که همه آن را دیده‌اند. اغراقی که فقط یک تکنیک هنری نیست، بلکه پایی هم در واقعیت دارد. ناو آمریکایی مثل حشره‌ای مزاحم است. مگسی که دائم بیخ گوشت ویز ویز می‌کند. پشه‌ای که مثل جت می‌آید و می‌رود یا زنبوری که عسل نمی‌دهد و فقط نیش می‌زند.

آدمیزادی هم در عکس هست که یک مقداری تحمل کرده است این ویزویز کردن و رژه رفتن را و بالاخره حوصله‌اش سر رفته و لیوانی روی حشره مزاحم قرار داده است تا در همان فضای محدود برای خودش ویزویز کند و دنیا دستش بیاید. طراح احتمالا به آن بیت مشهور حافظ شیراز هم گوشه چشمی داشته که:‌ای مگس! عرصه سیمرغ نه جولانگه توست/ عرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری

اختاپوس ترسیده است

طرح دیگری که این روزها، با توجه به ماجرای شکست دزدی دریایی آمریکایی‌ها رونمایی شد و در میدان ولیعصر تهران نقش بست، صحنه یک درگیری نظامی را نشان می‌دهد. این طرح نسبت به طرح‌های دیگر شلوغ‌تر است. قایق‌های توپدار سپاه پاسداران با پرچم ایران با شتاب به سمت کشتی بزرگی می‌روند که در مرکز تصویر قرار دارد و آن هم مزین به پرچم ایران است. ایرانی‌ها به سمت کشتی خودی می‌روند چرا که چنان که می‌بینیم اختاپوسی بزرگ به کشتی حمله کرده است. نفتکش دیگر اینجا وسیله‌ای برای انتقال مواد نفتی نیست، نمادی است از سرزمین، چرا که تحت پرچم ایران است.

همان‌گونه که باید از میلی‌متر به میلی‌متر خاک دفاع کرد باید از این کشتی هم دفاع کرد. اگر چشم روی هم بگذاریم تا اختاپوس وارد کشتی شود، به او اجازه داده‌ایم که بازهم از این زیاده‌طلبی‌ها بکند. اصولا هشت‌پا زیاده‌طلب است. می‌خواهد با هر دستش یک چیزی را در تصرف خود قرار دهد. دست‌درازی خصلت اوست و باید برای کوتاه کردن دستش همان اول جدی و استوار وارد صحنه شد.

اختاپوس زیاده‌خواه در تصویر، عصبانی و پریشان است. عادت ندارد کسی به او نه بگوید و دستش را کوتاه کند. برای همین هم درمانده است و هم خشمگین، اما این خشم او را وادار به عکس‌العمل نکرده است (یادتان هست که ناو‌های آمریکایی پس از شنیدن اخطار دنده‌عقب کشیدند و رفتند؟) و این عدم واکنش ناشی از عقلانیت او نیست، چراکه اصولا اختاپوس زیاده‌خواه، عقلی ندارد بلکه واکنش غریزی اوست در هنگام ترس.

جا‌به‌جایی معنادار

در این طرح، نه با بزرگ‌نمایی سر و کار داریم و نه با کوچک‌نمایی، در این تصویر با جا‌به‌جایی نماد‌ها سر و کار داریم. نشان‌دهنده این که از چهارشنبه واقعیتی در عالم بیرون جا‌به‌جا شده و لازم است معنا‌هایی که تا پیش از این در اذهان بود، جای خود را به واقعیت تازه بدهند. ناو‌های عظیم هواپیمابر، نمادی از قدرت ارتش آمریکاست. رسانه‌ها هروقت می‌خواهند تصویری مقتدر از ارتش آمریکا و حتی نظام سیاسی آمریکا ارائه دهند، از همین غول‌های شناور استفاده می‌کنند.

رؤسای جمهوری آمریکا هروقت می‌خواهند تسلط خود را بر اوضاع نشان دهند و به اقتدار ضربه‌خورده خود، رفو بکشند، دستور می‌دهند که فلان ناو هواپیمابر به فلان منطقه اعزام شود. در این تصویر نفتکش بزرگی را می‌بینید که بخش بزرگی از تصویر را به خود اختصاص داده است و همچنان که پیش می‌رود، پرچم آمریکا را می‌شکافد، مثل این‌که لایه‌ای یخ را بشکافد و از زیر آن لایه، آبی زلال و شفاف بیرون بزند. در این تصویر هم باز می‌بینیم طراح برخی عناصر آشنا و کلیشه‌ای را حذف کرده است.

روی نفتکش ایرانی از ازدحام نیرو‌های نظامی، ادوات نظامی و هواپیما و بالگرد خبری نیست. اصلا این نفتکش، شناور جنگی نیست. به جای همه نشانه‌های نظامی‌گری، آنچه بر روی شناور برجسته شده است، پرچم ایران است. نماد اقتدار ایران، جای همه آن نماد‌های کلیشه‌ای را گرفته است. پرچم ایران در برابر پرچم آمریکا.

پرچم ایران در آسمان در اهتزاز است و باد به آن می‌وزد و در باد می‌رقصد، اما پرچم آمریکا گرچه بزرگ‌تر است، اما زیر عرشه شناور ایرانی است. دیگر نماد مشهور اقتدار آمریکا اصلا در صحنه حضور ندارد، بلکه نماد اقتدار ایران در صحنه است و این نماد جدید نه یک شناور مجهز به وسایل نظامی پیشرفته که شناوری با به پرچم بر افراشته ایران است و این پرچم، ایمان و صلح و شهادت‌طلبی را با هم حمل می‌کند.

اسطوره‌زدایی از تفنگداران آمریکایی

رولان بارت مقاله مشهوری دارد که در آن به عکسی اشاره می‌کند که در تصویر می‌بنیید. در این عکس یک سرباز رنگین‌پوست فرانسوی به پرچم فرانسه سلام نظامی می‌کند. بارت از این تصویر استفاده کرده تا مفهوم امروزین اسطوره را برای مخاطب روشن کند. به نظر او رسانه‌ها کارکردی به نام اسطوره‌سازی دارند.

آن‌ها به پدیده‌های امروزی و عینی معنا‌هایی انضمام می‌کنند تا این پدیده‌ها را به ساحت دور از دسترس اسطوره وارد کنند. در این تصویر از سرباز فرانسوی اسطوره‌ای ساخته شده است که بدون توجه به رنگ و نژاد، زیر پرچم سه‌رنگ سرزمینش برای جانفشانی آماده است. طراح ایرانی هم احتمالا به همین مفهوم آشنایی داشته، اما درست برعکس عمل کرده است. او سعی کرده با استفاده از رویدادی در عالم واقع (برخورد نظامی ایران و ناوگان ارتش آمریکا) از تصویر اسطوره‌ای تفنگداران آمریکایی اسطوره‌زدایی کند.

اسطوره‌ای که هالیوود آن را در دهه‌های طولانی برساخته است. نظامیانی آماده و دوره‌دیده، با تجهیزاتی فوق‌مدرن. سربازانی که دست به ماشه آماده‌اند از آمریکا دربرابر هر نیروی مهاجمی دفاع کنند. اینجا، اما آن اسطوره مضمحل شده است. نقاب برداشته شده و مشخص شده پشت آن چهره بزک‌شده و تجهیزات افسانه‌ای که در فیلم‌های هالیوودی با شجاعت، هر دشمنی را به شکست وا می‌دارند، سربازانی متزلزل با روحیه‌هایی شکست‌خورده پنهانند. یکی دچار مشکلات روحی است و الکلی شده است، یکی به شکلی رسواگر می‌ترسد و دیگری شوکه شده است.

آن‌ها نه در برابر دوربین‌های کمپانی‌های فیلمسازی که واقعیتی جعلی را بازنمایی می‌کنند، که در میدان نبردی واقعی گیر افتاده‌اند و دیگر نمی‌توانند از این واقعیت وحشتناک فرار کنند. برهنه و درهم شکسته با واقعیت تنها مانده‌اند و احتمالا از این به بعد همه تلاش دستگاه رسانه‌ای آمریکا در این خلاصه می‌شود که آن‌ها را گوشه‌ای پنهان کنند تا به تصویر مسلط و برساخته هالیوود خللی وارد نشود.

منبع: جام جم

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: آمریکا دزدی دریایی سرباز ایرانی ناو آمریکایی سرباز ایران پرچم ایران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۶۰۵۵۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هدف آمریکا از ساخت اسکله غزه چیست؟ / نگرانی از پروژه امنیتی جدید آمریکا و رژیم صهیونیستی در قالب «مهاجرت داوطلبانه» +عکس و فیلم

وزارت دفاع آمریکا اعلام کرد، ساخت اسکله دریایی در ساحل غزه با هدف افزایش و تسهیل ارسال کمک‌ها به این باریکه محاصره شده، به زودی پاپان خواهد یافت.

سرویس جهان مشرق - بر اساس اعلام وزارت دفاع آمریکا، پنتاگون، واشنگتن ساخت اسکله دریایی در غزه را با هدف افزایش و تسهیل ارسال کمک‌ها به نوار محاصره شده آغاز کرده است.

تصاویر ماهواره‌ای نشان می دهد که طول اسکله ۵۰۰ متر است. آمریکا ادعا می کند کمک‌ها از طریق این اسکله به مردم غزه ارسال می شود.

اهداف امنیتی و سیاسی رژیم صهیونیستی

نظامیان صهیونیست تامین امنیت و پشتیبانی لجستیکی از اسکله آمریکایی را برعهده دارند و این امر نیازمند خوانش اهداف امنیتی و سیاسی تل آویو برای ایجاد این اسکله است.

به نظر می رسد یکی از اهداف پروژه اسکله آمریکایی بستن نقاط ورودی به نوار غزه است. همچنین رژیم صهیونیستی تلاش می کند همه اقلام ورودی به نوار غزه را کنترل کند.

در سطح سیاسی، حاکی از تمایل واشنگتن و تل آویو برای تبدیل موضوع تجاوز نظامی آشکار به غزه به موضوع کاملاً انسانی که هدف آن حل بحران نیست بلکه مدیریت بحران غزه است.

از سوی دیگر نگرانی‌های فزاینده‌ای در مورد استفاده از این اسکله به نفع پروژه صهیونیسم برای خارج کردن فلسطینی‌ها از غزه به کشورهای دیگر تحت عنوان «مهاجرت داوطلبانه» است.

حسن ایوب، استاد علوم سیاسی دانشگاه النجاح در کرانه باختری، با اشاره به وجود تناقضات قابل توجه در این باره، گفت، گذرگاه‌های تعیین شده برای ورود کمک‌های بشردوستانه از جمله رفح و کرم ابو سالم از قبل وجود دارد. این جای تعجب است که چرا واشنگتن با وجود گذرگاه‌های زمینی کارآمدتر و سریع‌تر برای ارسال کمک‌ها به نوار غزه، بر ایجاد اسکله در سواحل غزه اصرار دارد، از منظر کنترل بلندمدت رژیم صهیونیستی بر آنچه وارد نوار غزه می شود و از آن خارج می شود، ساخت این اسکله علاوه بر تسلط نظامی بر ساحل غزه، ابعاد ژئوپلیتیکی منطقه را تغییر می دهد.

این استاد دانشگاه افزود، در گذشته بیش از یک گذرگاه وجود داشت که حداقل نیازهای روزانه فلسطینیان در نوار غزه را تامین می کرد، اما از طریق اسکله آمریکایی همه امور به رژیم صهیونیستی واگذار می شود.

حسن ایوب معتقد است این پروژه جدا از بعد سیاسی، به خودی خود خطری جدی برای نوار غزه است.

اهداف اسکله چیست؟

ایاد القرا، کارشناس مسائل سیاسی در غزه، گفت ، اگر هدف کمک رسانی به نوار غزه باشد، راه های مناسب و راحت زیادی وجود دارد، از جمله امکان افزایش تعداد کامیون ها از طریق گذرگاه رفح و تسهیل تردد کامیون ها بین منطقه جنوبی تا شمال می تواند بسیار آسان تر از ایجاد اسکله یا بندر باشد.

وی خاطرنشان کرد: صحبت های آمریکایی ها مبنی بر حضور نیروهایش در نزدیکی این اسکله یا در سواحل نوار غزه، تردیدهای امنیتی زیادی ایجاد می کند و این احتمال وجود دارد که آمریکا به دنبال حضور نظامی در این منطقه باشد.

القرا معتقد است که ایالات متحده می خواهد در نزدیکی سواحل نوار غزه برای اهداف امنیتی و نظامی حضور داشته باشد.

این کارشناس فلسطینی گفت، کمک های آمریکا به غزه به هیچ وجه نمی تواند مثبت تلقی شود، زیرا واشنگتن شریک اسرائیل در ارتکاب جنایات علیه غزه است. اما فلسطینی‌ها حضور اسرائیل و آمریکا را نمی‌پذیرفتند.

اسلکه غزه، بیش یک اسکله دریایی موقت

ناصر قندیل کارشناس مسائل غرب آسیا در بیروت هم گفت، نقشه و هزینه ساخت اسلکه غزه، نشان می دهد، بیش یک اسکله دریایی موقت است، به این معنی که آمریکا و رژیم صهیونیستی هیچ قصدی برای خروج از غزه وجود ندارند. بسته شدن گذرگاه رفح و سخت گیری نسبت به هر فراخوانی برای بازگشایی آن، توجیه ایجاد این اسکله دریایی به بهانه ورود کمک‌های انسانی است، اما به نظر می رسد آمریکا و اسرائیل در پی اشغال سواحل غزه هستند.

این کارشناس لبنانی افزود، سال ۱۹۸۲، زمانی که ارتش رژیم اشغالگر به لبنان حمله کرد و به بیروت رسید، تل‌آویو به بهانه محافظت از غیرنظامیان پیشنهاد استقرار نیروهای چندملیتی به رهبری یک آمریکایی شامل نیروهای انگلیسی، فرانسوی و ایتالیایی را داد تا مأموریت اشغال را تکمیل کند و اما اشغال به علت عملیات مقاومت ادامه نیافت و آنها مجبور به ترک لبنان شدند.

پنتاگون اعلام کرد، بیش از هزار نظامی آمریکایی در ساخت اسکله غزه مشارکت دارند. تاکنون بیش از ۳۲۰ میلیون دلار هزینه داشته.

فرماندهی مرکزی ارتش آمریکا نخستین در روزهای اخیر تصاویری از اسکله دریایی غزه را منتشر کرد.

پرسش‌های بی پاسخ!

عصمت منصور کارشناس مسائل رژیم صهیونیستی در گفتگو با مشرق از رام الله گفت، اعتماد به طرح‌های بشردوستانه آمریکا بسیار دشوار است،‌ زیرا واشنگتن به بهانه های اقدامات بشردوستانه، اهداف خاص خود را دنبال می کند.

این کارشناس فلسطینی افزود، اسکله در ساحل غزه، تحت عنوان ورود کمک های بشردوستانه به نوار غزه ساخته شده، آمریکایی‌ها می خواهند این اسکله جایگزین گذرگاه های زمینی نوار غزه کنند. اما سوال مهم این است، که این اسکله جایگزین گذرگاه رفح خواهد بود، یا مقدمه حضور نظامی آمریکا در غزه است، یا این که آنها می خواهند از طریق آن فلسطینیان را از غزه خارج کنند. اما آنچه مسلم است این اسکله به بهانه نیازهای بشردوستانه ساخته شده، ولی آنچه که قطعی است، حضور آمریکا در نوار غزه چه با سلاح و چه بدون سلاح است.

وزارت دفاع آمریکا اعلام کرد، این طرح شامل دو بخش اصلی است که باید به هم وصل شوند. یک اسکله شناور بزرگ که از قطعات فولادی تشکیل شده و یک گذرگاه و اسکله دو طرفه ۵۴۸ متری.

این گذرگاه از اتصال قطعات فولادی ۱۲ متری تشکیل شده است که تا ساحل ادامه دارد.